Παιχνίδια

Παραπλανητικός ο τίτλος, δε σκοπεύω να γράψω για τα παιδικά παιχνίδια αλλά για παιχνίδια μεγάλων. Για παιχνίδια μυαλού, εξουσίας, κρεβατιού...
Για τα παιχνίδια που παίζουμε καθημερινά μέσα στις σχέσεις μας!
"Δε μου στέλνει μήνυμα για να μη νομίζω ότι με σκέφτεται συνέχεια."
"Δε με πήρε τηλέφωνο, δε θα τον πάρω ούτε κι εγώ κι όποιος σπάσει πρώτος!"
"Δεν επιδιώκει να βρεθούμε γιατί προσπαθεί να με καψουρέψει."
Σας θυμίζουν κάτι;;;
Δεν έχω δει ζευγάρι που να μην τα έχει κάνει... Είτε στην αρχή που προσπαθείς να δεις που το πάει ο άλλος, είτε αργότερα.
Στα 15, στα 25, στα 40... Εκπαιδευόμαστε από μικροί χωρίς καν να το καταλάβουμε και καταλήγουμε να το θεωρούμε απόλυτα φυσιολογικό.
Αποφεύγουμε να δείξουμε τι αισθανόμαστε και τι πραγματικά θέλουμε, επειδή φοβόμαστε μην πληγωθούμε. Η ειλικρίνεια πάει περίπατο, γιατί πιστεύουμε ότι αν είμαστε ειλικρινείς δε θα πάρουμε αυτό που θέλουμε. Το οποίο φυσικά ισχύει σε πολλές περιπτώσεις...
Ο Α θέλει ένα κρεβάτι και η Β σχέση. Είναι καταδικασμένοι πριν καν ξεκινήσουν. Παρόλο που κατά βάθος και οι δύο ξέρουν τι θέλει ο άλλος κάνουν τα στραβά μάτια για να κάνουν αυτό που θέλουν οι ίδιοι. Αποτέλεσμα; Μετά από 1-2-ν κρεβάτια ο Α εξαφανίζεται και η Β κλαίει και οδύρεται.
Ο Α θέλει ένα κρεβάτι και η Β το ίδιο. Ο Α δεν μπορεί να πιστέψει ότι η Β θέλει μόνο αυτό και έτσι την κυνηγάει ασταμάτητα, της τάζει τον ουρανό, τα άστρα, τον ωκεανό, το τζακ ποτ του Τζόκερ... για να πάρει κάτι που θα έπαιρνε έτσι κι αλλιώς! Κάπου στην πορεία όμως η Β τα έχει πιστέψει όλα αυτά. Κι όταν ο Α την κάνει με ελαφρά, αυτή μένει με το σαγόνι στο πάτωμα να προσπαθεί να καταλάβει πώς βρέθηκε σκαλωμένη και πώς για αλλού ξεκίνησε κι αλλού βρέθηκε.
Ο παραλογισμός σε όλο του το μεγαλείο!!!
Ουφ...
Τελικά δεν είμαι εγώ η παράλογη... όλος ο κόσμος είναι έτσι!
Θα περιμένω να το πάρουν χαμπάρι!!! :D