Η μπαλλάντα του νερού της θάλασσας

Η θάλασσα χαμογελάει
με στόμα από αφρό
και χείλια απ' ουρανό,
σαν σκοτεινό κορίτσι,
που τον άνεμο σπάει
πουλώντας το νερό των θαλασσών

Η θάλασσα χαμογελάει
έχει στόμα από αφρό
και μάτια ουρανό
σαν μητέρα που ένα δάκρυ σκορπάει
και πικραίνει το νερό των θαλασσών

Τι μας φέρνεις αγόρι..;
Τι κυλάει στο αίμα σου ..;
- Σας φέρνω το νερό των θαλασσών...

Τι φταίει, μητέρα, για τα μεγάλα σου δάκρυα..;
- Κλαίω το νερό των θαλασσών...

Πώς γεννιέται η μεγάλη σου πίκρα..;
- Κύριε, πικραίνει το νερό των θαλασσών

Πουλάω το νερό των θαλασσών
Πουλάω το νερό των θαλασσών

El mar sonríe a lo lejos.
Dientes de espuma,
labios de cielo.
¿Qué vendes, oh joven turbia
con los senos al aire?
Vendo, señor, el agua de los mares.
¿Qué llevas, oh negro joven,
mezclado con tu sangre?
Llevo, señor, el agua de los mares.
Esas lágrimas salobres
¿de dónde vienen, madre?
Lloro, señor, el agua de los mares.
Corazón, y esta amargura seria,
¿de dónde nace?
¡Amarga mucho el agua de los mares!
El mar sonríe a lo lejos.
Dientes de espuma,
labios de cielo.

Η θάλασσα χαμογελάει
με στόμα από αφρό
και χείλια απ' ουρανό,
σαν σκοτεινό κορίτσι,
που τον άνεμο σπάει
πουλώντας το νερό των θαλασσών

Πουλάω το νερό των θαλασσών...